Beni Hasan İzzettin Dinamo ile tanıştıran bu değerli eseri okurken çaresizliği iliklerime kadar hissettim. Daha önceleri ister Türk edebiyatından olsun ister dünya edebiyatından pek çok savaş temalı kitap okumuşluğum var. Aynı Savaş ve Açlar'da olduğu gibi savaşın yalnızca cephelerde değil geride kalanlar arasından da yaşandığını anlatan kitaplar yok değil. Lakin kitabın adından da anlaşılacağı üzere savaşın getirdiği açlık boyutunu bu denli bir gerçeklikle anlatan başka kitaba rastlamadım. Sizlerde arzu ederseniz şimdi kitabın içeriğinden bahsedeyim. Elimden geldiğince spoiler vermemeye özen göstereceğim. Sağlam bağlara sahip fakir bir ailenin yaşamak için verdiği mücadeleyle başlıyor kitap. Namuslu, akıllı bir aile babası olan Temel Reis'in, evin annesi Şakire'nin ve en büyük oğulları Ali'nin özverili çabalarıyla durumları toparlanır gibi oluyor. Nispeten güzel geçen günlerin ardından bir savaş söylentisidir tutturmuş gidiyor. Yedi yıl süren zorlu bir savaştan sağ çıktığını bildiğimiz Temel Reis istemeyerekten söylentilerin gerçeğe dönüşmesi sonucu seferberlik adına orduya alınıyor. Kitabın bu noktasından sonra ise her şey tepetaklak oluyor. Şakire Ali'nin de orduya alınmasıyla erkeksiz kalacakları korkusu ile sekiz çocuğunun aç karınlarına bir iki lokma koyabilmek için çırpınıyor. Hemen sonra korkulan olur, Ali haince orduya alınır ve işler iyice sarpa sarar. Özeti bir kenara bırakıp genel olarak eseri ele alalım. Kitap savaşın getirdiği güç durumu alttan alttan yaptığı hükümet eleştirisiyle aktarıyor. Kafkas cephesinin anlatıldığı bölümü örnek verebilirim bu söylediğime. Şimdilerde yaptığımız gibi tarihe devletin gözünden bakmalarımız bu eserle farklı bir açıdan, halkın açısından da düşünmemiz gerektiği bilincini kazandırdı bana. Eser ölümün ne derece bu insanların kıyısından köşesinden dolaştığını, açlığın ne büyük bir zulüm olduğunu, zenginin her zaman ötekilerden önceliği olduğunu ve daha pek çok şeyin gerçekliğini vurguluyor. Parasıyla geride kalıp zenginliğine zenginlik katanlara lanet olsun demek istiyorum. Şakire ve çocuklarına da ayrıca parantez açmak lazım aslında fakat varın onu da siz okuyun. Velhasıl bu değerli eseri geçmişini unutmayan herkese ayrı ayrı öneriyorum. Karadeniz'de geçen hikayemiz için karakterleri Karadeniz ağızıyla konuşturan Hasan İzzettin Dinamo'ya saygılarımla. Kapanışı Temel Reis'in şu sözüyle yapmak istiyorum, ''İnsanoğlu doğduğu günden beri iki nesneye kulluk etmek zorundaydı: Allah'a ve hükümete. Bir insan bu ikisiyle oldum olası başa çıkamamıştı.'' Küçük bir not kitabı okuyanlar beni anlayacaktır son bölüm ve hastalıklı keçi bölümü beni en çok etkileyen satırları barındırdı.

Savaş ve AçlarHasan İzzettin Dinamo · Tekin Yayınevi · 20171,343 okunma

·

70 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve Herzem