“… Sırlar kırılgandır. Çünkü taşıyan kırılgandır. Sırrın sahibi bazen canı pahasına taşır ve saklar sırrı. Ama sonra paylaştığı kişi aynı özeni göstermeyebilir. Bozuk para gibi harcayıp önüne gelene anlatabilir ya da daha bile kötüsü, unutabilir.”
Yıllar önce bir beyefendi ismi lazım değil bir dizide dillere pelesenk olacak bir laf etmişti. “İki kişinin bildiği sır değildir.”😅 Haklıydı. Bir sır en fazla 2 kişi tarafından saklanabilir. İkinci kişinin ölmüş olması koşuluyla.
Sır,güçsüz insanın zaafı;güçlünün hareket etme özgürlüğüdür.Sır sahibi eğer burada bahsedildiği gibi kırılgansa korumasız ve zayıf düştüğü anda sırrını saklayan kişi tarafından sırrıyla incitilir.'Güçlü' şekilde sırrını belli eden mutlaka ajitasyon ile sırrını verdiği kişi karşısında ilgi bekler şekilde bir imaj kazanır,sırrını kullanarak kendisini her acındırıldığında karşısındaki kişi de onu bastırmak için benzer şekilde kendi sırrını açarak ortamı yumuşatmaya çalışır.Bu defa da,ilk sır veren kişi karşıdakinin zayıf anında"körün gözü açıldığında kırdığı ilk şey bastonudur."tavrını takınarak,onun zayıflığından faydalanmaya çalışır ki bundan daha kötüsü de olamaz, zannımca.
Boşuna dememişler sırrını söyleyene kadar o senin esirindir. Söyledikten sonra sen onun. Bu hayatta kimseye guvenilip sır verilmez. Dostun düşman olunca vuracağı yeri kesin bilmiş oluyor.