Ebegümecigillerden olan, koza durumundaki meyvesi üç, dört veya beş dilim halinde açılan, büyümesi sırasında bol su isteyen, otsu veya odunsu tropikal bir bitki olan pamuğun, tohumlarının etrafını kaplayan tellerin işlenerek hidrofil hale getirilmiş olanı, her gün moda markalarını sırtlarına geçirerek sahnenin başından sonuna, sonundan başına volta atan bazı top modellerin değerli bir besin kaynağıdır. Onlar bir deri bir kemik olarak formda kalabilmek için, her gün hidrofil pamuğunu sodaya bandırıp yerler. Hindistan’daki fareleri ve inekleri beslemekten daha ucuz bir yol olduğu için, moda dünyası ve müşterileri idollerini bu şekilde beslemekten geri durmazlar. Onlara pamuktan elbiseler ve pamuk elması misali pamuktan besinler sunarlar. Benim esas korkum bu modellerden en az birinin Sebze ve Meyveleri Koruma Derneği diye bir dernek kurma potansiyeline sahip olduğudur. Bütün saçmalıkların kol gibi gezdiği ve bu şakalara inanmayanların cezalandırıldığı bir dünyada, doğrusu böyle bir hadisenin bir gün vuku bulabileceğine inanırım. Bir gün içlerinden birinin Paris Greve Meydanı’nda ya da New York Times Square’de, ‘’Hıyar salatasına hayır!Yaşasın Beyaz Hidrofil Kabakları!’’ diye bağırabileceğini dahi düşünürüm. Herhalde o zaman bana, dünyanın neredeyse yarısının, oyuncak gibi tatsız tuzsuz sera bitkileriyle beslendi(rildi)ği düşüncesiyle Sebze ve Meyvelerin Namusunu Koruma Derneği adıyla bir dernek kurma fırsatı da doğmuş olur. Böylece Ebegümecigillerden Pamuğun yarasına tuz basanların, kanayan aklına bir pamuk olurum. Pamuk tarlalarında çalışan işçilerin yüzü suyu hürmetine sûretim yeşile boyanır, ümidim allanır.
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.