"Bir adam, çok büyük acılar içinde, bir doktora gitmiş 'Size nasıl yardımcı olabilirim' diye sormuş doktor.
'Her yerim acılar içinde doktor bey' demiş adam. 'Ne zaman şurama dokunsam' diye açıklamış parmağıyla kalbinin yakınında bir yere dokunarak, 'acıyor! Ve buraya dokununca' diye eklemiş burnuna dokunurken 'Ayy orası da acıyor! Buraya dokununca' demiş göbeğine dokunarak 'deli gibi acıyor!' Sonra da göz kapağına dokununca 'Ayy' diye inlemiş tekrardan. Bunun üzerine doktor adamı baştan aşağıya muayeneden geçirmiş. Sonunda 'Bayım' demiş. 'Bana gösterdiğiniz yerlerde hasta olan hiçbir şey bulamadım. Sorun şu ki, siz parmağınızı kırmışsınız!'
'Ben' o parmaktır. 'Ben' nereye girse orada devamlı sorun vardır. Özdeşleşme olmadan parıldayan 'Ben' ise doğal zihin halimizdir. Bedenle, şartlanmış zihinle ve yaptığın iş ile özdeşleşme olduğunda, ıstırabımızın nedeni o zihin ego olur. Cahilliği ile dokunduğu her yere, kendine ve başkalarına acı verir. Ve buna mukabil, başkalarının ona acı verdiğini hayal eder."
Sayfa 32 - Ganj YayınlarıKitabı okudu
··
94 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.