Öncelikle merhabalar ve ilk baştan uyarayım çok spoiler vermemeye çalışacağım ancak yaptığım yorumun dayanağı olması açısından bazı yerlerde çok fazla büyük olmayan spoiler içeren şeyler söyleyebilirim. Uyarımı yaptığıma göre başlayabilirim :) Doğruyu söylemek gerekirse beklentimin çok çok altında kalan bir kitaptı. Okuyan herkes kitaba bayılıyordu. Özellikle ana karakter konusunda çok fazla hayal kırıklığına uğradım. Ben Sedef’in yani ana karakterimizin gerekçe göstererek yaptığı şeylerin hiçbirinde onunla aynı fikirde olamadım. Aslında ilk başta sevdiğim bir karakter oldu. Tatlı, konuşkan ve sevimli biri gibiydi. Ancak hikaye ilerledikçe işin rengi biraz değişti. Yaptıklarına gerekçe gösterdiği olayların hiçbiri gerekçe değildi, bana göre. Özellikle ilk başta daha hiçbir karakteri tanımadan hepsi hakkında kendince yargı oluşturup saçma sapan kavga etmesine öldüm resmen. Hele de, herkes, Sedef panik atak geçirdiğininde onunla dalga geçerken Ecrin ona yardım eli uzattığında, Ecrin’i aşağılaması benim için kabul edilemezdi. Ondan sonra da aynı şekilde itici ve beni rahatsız eden hareketler yapmaya devam etti. Galiba kitapta en sevdiğim karakter (biraz garip kaçabilir farkındayım bxkrırhrjfı) bizim adını bilmediğimiz, Sedef’in Ahmet dediği ajan oldu. Bence gayet samimi ve aklı başında biriydi. Diyalog konusunda en sevdiğin karakter o ve bizim kızın eğitmeni oldu. Adam akıllı diyalog kuran bir o ikisi vardı. Diğer herkes 5 yaşındaki kuzenimin bile kurmayacağı cümleler kuruyordu açıkçası. Herkes birbirine ilkokul düzeyinde laf sokma çabasındaydı. Ve bu gerçekten hikayeyi gözünüzde küçük duruma getiriyor. Yazım diline gelirsek, ben genel olarak beğendim. Sedef’in gözünden okuyoruz. Sedef biraz her şeyi şakaya vuran birisi. Bu yüzden hikayede ciddi olan bazı yerlerde mizahsal anlatım kullanılmış. Her ne kadar arada ya biraz ciddi olalım yeter desem de bir süre sonra bunu sevdiğimi fark ettim. Anlatım sayesinde kendimi sanki bir Amerika sitcomunun içindeymişim gibi hissettim. Yazım akıcıydı bence. Açıkçası yine beklediğimden daha basitti. Ne beklediğimi bilmiyorum ama bu kadar basit olmasını beklemiyordum. Araştırdım yazarın ilk kitabıymış. İlk kitabı olduğu için bence bu anlayışla karşılanabilir. Bunların dışında hikaye genel olarak akıcı ve merak uyandırıcıydı. Bazı yerlerde olacakları tahmin edebiliyorsunuz ama ben bu duruma alışık olduğun için çok sorun etmedim. En sevdiğim serilerde bile çok fazla yeri önceden tahmin etmişliğim var. Sedef karakterine pek ısınmasam da diğer karakterlerde biraz nötrüm açıkçası. Yarasaların diğer çaylaklarla aralarındaki atışmalar diyaloglar yüzünden biraz ilkokul seviyesi tadında ama bence böyle bir yerde kesinlikle atışmaya ve rekabete ihtiyaç vardı. Yarasaların bu hikayedeki rolünü beğendim. Yazar bu konuyu araştırmış ve baya bir emek sarf etmiş bunu kesinlikle okurken anlıyorsunuz. Ayrıca bir şey demek istiyorum. O nasıl bir son Maral Atmaca! Aşırı komik bitti bana göre. Kitabın genel akışında yapılan çoğu espri bana göre çocuksu kalsa da ve mizah anlayışımız kitapla uyuşmasa da son iki bölümde çok eğlendim. Özellikle 19. Bölüm çok iyiydi. Aşırı eğlendiğim bir bölüm oldu. Kitabın geneli güzeldi. Önerebilirim. Özellikle kitap okumaya yeni başlayan insanlara önerebileceğim bir kitap. Sıkılmadan rahatça okuyabilirsiniz. Bana pek hitap etmeyen karakterleri, yazım dili ve espri anlayışı olsa da iyi sayılabilecek bir kitaptı. İkinci kitap elimde ve hemen okumak istiyorum. Son bölümlere doğru kitaptan zevk almaya başladım. (Son üç, dört bölüm falan) o yüzden ikinci kitaptan zevk alacağımı düşünüyorum. Düşüncelerim bu kadarrrr. YİNE MANASTIR DESTANI YAZMIŞIM MÜBAREK! (Ama yapıcı eleştiri yaptığımı düşünüyorum ve bunun doğru olduğu düşüncesi beni hiçbir zaman bırakmayacak )

Yaralasar - 1Maral Atmaca · Ephesus Yayınları · 202146 okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Monalisanonim