Natalya Arsenyevna Roslova;
Geri dönüyoruz... Elimle işaret ediyorum: "Bakın, ne kadar güzel bir arazi!" Güneş ufukta yavaş yavaş alçalmaya başlamış. Ormana ve tarlaya ışığını yansıtmış. Bizi uğurluyor. "Evet," diye yanıtlıyor Alman gruptan biri Rusça konuşarak, "güzel, ama zehirli." Elinde bir dozimetre var.
İşte o an anlıyorum ki, bu günbatımı sadece benim içini ısıtıyor. Benim memleketim burası.
Sayfa 426 - KafkaKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.