Senden sonra kırk bin yetmiş beş km yol teptim.
Birlikte gittiğimiz ya da gitmek istediğimiz yerlere gittim.
Issız dağ yollarında kayboldum,
Kör karanlık gecelerde göğü aydınlatan yıldızları seyrettim.
Bin yıldız kaydı, bir dilek tuttum.
İbrahim'in ateşe atıldığı yerde durdum sonra,
Bir karınca ateşime bir zerre su döksün diye.
Safa ile Merve arasında sensen diye koştum.
Topuklarını yere vurup kumların içinden seni çıkaracak İsmail yoktu,
Sensizlikten bağrım kurudu.
Kerem'in yürüdüğü yollarda yürüdüm,
Mecnun'un çölünde gezdim.
Aslı da, Leyla da, sen de yoktun.
Nemrut'un tanrılarına yakardım,
Fırat'a, Dicle'ye anlattım seni,
Ağrı dağına sordum.
Unut dediler, unut o gitti.
Aynı göğün altındayız diye cevap verdim.
Engin düzlüklerden geçtim,
Hiç biri bıraktığın boşluktan büyük degildi.
Engin dağlardan aştım
Hiç biri hasretinden heybetli değildi.
Karadeniz'in kıyısında seni anlattım köpük köpük kıyıya vuran dalgalara,
Unut dediler unut, o gitti.
Ya bir gün bir yerde karşıma çıkarsa?
Kara bulutlar toplandı üstümde,
Kara gökte ak yıldırımlar patladı.
Unut diye haykırdı gökyüzü yırtılırcasına.
Olur ya gelirsin belki diye,
Beni bıraktığın yerde bul diye,
Föndüm gittiğin yere,
Ne senden bir iz, ne de kokun kalmıştı.
Oysa işte şurası arkanı dönüp giderken bastığın kaldırım taşları,
İşte şu kokunu son kez içime çektiğim hava.
Gidişinin üstünden bin yıl, bir yıl ve bir gün geçti.
Dün gece rüyamda gördüm seni.
Hayalini kurduğumuz evin,
Hayalini kurduğumuz bahçesinde,
Yeşil bir salkım söğüt altında,
Geniş bir salıncak üstünde sen ve ben.
Mevsimlerden ilk bahar, güneş ufukta usul usul alçalıyor,
Kızıl ufuk beyaz teninden yansımakta.
Hafif, serin bir rüzgar söğüdün yapraklarını sallıyor.
Daha bir sokuluyorsun koynuma,
Kokun ciğerlerimi dolduruyor.
Özledim, çok özledim.
Özlemekten nefret edecek kadar çok özledim.
İki cihanda terazinin iki kefesini, iki kez dolduracak kadar çok özledim.
Biliyorum,
Bir daha gelmeyeceksin.
Biliyorum,
Bir daha sevmeyeceksin...
Meczup