Rıfat Ilgaz, Hababam Sınıfı
kitabıyla ilgili bir röportaj verirken
“Nasıl bu kadar güldüre bildiniz?” sorusuna şöyle cevap verir:
“Eskiden idamlar sabaha karşı yapılırmış. Belli bir süre sonra idam yaklaştığında
tüm dükkanlar açılmaya, esnaf satış yapmak için bağırıp çağırmaya başlarmış. Bunun üzerine aileler de o saatte sokağa çıkmaya başlamış ve idam vakitleri panayır havasında bürünmüş.
Sonuçta da ölen bir adama bakarak
gülen bir halk görüntüsü oluşurmuş.
Ben de çöken eğitim sistemini anlattım. Hepimiz ölen bu sisteme bakarak güldük.”
