Alp kız Huban Arığ ölmüştü, ancak buna rağmen kara toprağın üstünde güzel bir çiçek gibi yatan bedeni ay gibi parlıyor, güneş gibi yanıyordu. Gür saçları yelin esintisiyle dalgalanmaktaydı. Bu evrende can yürek gibi sevilen, ancak düşmanları tarafından korkulan alp kız Huban Arığ güzel doğmuştu, ancak bu güzelliği kara çamurun içine düşmüş, sabah tan vaktinde gökyüzü güzelliğindeki ela gözleri bir daha açılmaz, dağlık yaylalar güzelliğindeki sesi bu ay ve güneşin altında bir daha yayılmaz ve duyulmaz olmuştu.
Sayfa 381 - YurtKitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.