Bir idam mahkumundan ne farkımız olduğunu hiç düşündünüz mü?
Ben bu kitabın sonrasında düşünmeye başladım. Ve söyleyeceklerime kiminiz kızacaksınız beklide ancak paylaşmadan edemeyeceğim şimdiden özür dilerim.
Sevgili okur arkadaşlarım, ben düşündüm farkımızı ve açıkçası tek fark olarak şunu buldum:O kişiler ölecekleri günü biliyorlar, biz bilmiyoruz… Kitapta da dendiği gibi “insanların hepsi belirsiz bir süre için ertelenen ölüm cezasına mahkumdurlar.”
Bizde öleceğiz okur arkadaşlarım…
Sadece zamanını bilmiyoruz.
Siz şimdi onlar hapishanede bugünü bekliyorlar, biz özgürüz, hayatın içindeyiz diyeceksiniz.
Peki özgür olduğunuzu var sayarsak en son ne zaman hayatınızda farklı bir şey yaptınız? Hayatınıza hayat kattınız? Hadi onları geçiyorum Güneşin ışığını , rüzgarın cıvıltısını ya da karşı komşunuzun o suratsız yüzünden en son ne zaman keyif aldınız? Ama siz her gün işten eve evden işe gitmeyi “hayatta olmak, özgür olmak ” gibi tanımlıyorsanız sözüm yok. Lakin ben buna hayat demiyorum (özellikle bu kitabı okuduktan sonra). Hayat bu değil bu olmamalı. Siz her gün evden işe , işten eve gidiyor ve yaşamınızda başka bir şey yapmıyor, her anınızdan keyif almıyorsanız hapishanedeki bir mahkumdan ne farkınız var?
Bu konu benimde canımı sıktığı için bitirip kitap yorumuma devam etmek istiyorum. Tasvirler inanılmaz kuvvetli. Hapishanede geçirdiği günleri okuduktan belli bir süre sonra “ne olur ne olur bir mucize olsun, bağışlansın” diye başladığım kitabı “ölmek istemiyorum” diye bitirdim. Kitabın içine ne kadar çektiğini anlatmaya daha fazla gerek olmadığını düşünüyorum.
Ve son olarak…
Bu kitabı herkese tavsiye etmiyorum. Hayatı kıymetli kılan o “ölüm” kavramından korkmayan, onu göğüsleyebilen kişilerin okuması gereken bir kitap olduğu düşüncesindeyim. Çünkü o kişilerin bu kitaptan sonra hayata daha farklı bakacağını düşünüyorum . Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
