Yaşam düş değildi, olsa olsa hezeyandı, deneyim ve yılların sayısı arttıkça yoğunluğu artan bir hezeyan. O hezeyanın dışına çıkmak yeniden dünyanın ortasına düşmek anlamına geliyordu: ayak diriyor ve uzayıp gidiyordu hezeyan, hep öyle uzayıp gidecekti, yinelemelerin, karanlıkların ve saydamlığın dönme dolabındaki yaratıklarına kaçınılmaz biçimde yabancı.
Sayfa 42 - Yky
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.