Çevirmeni -Goytisolo'dan daha önce Yeryüzünde Bir Sürgün (1993) adıyla bir seçki hazırlayan ve Osmanlı'nın İstanbulu adlı incelemesini de çeviren -Neyire Gül Işık'ın nitelenmesiyle, bireyseli aşan, evrensele taşınan, kozmosa birbakış biçimini alan, insanın yerini ve durumunu sorgulayan bir değerlendirme.
Sessiz ve düşünceli bir okuma gerektiren kısa ama yoğun bir metin.
(Arka Kapak)
Kitapta yazar yaşlılık günlerini anlatıyor. Geçmişe duyduğu özlemi ve eşini kaybedişinden duyduğu ıstırabı sık sık dile getiriyor. Kitapta ilgimi çeken bir nokta vardı, yazar yaşamı boyunca savaşlardan yakımlardan bezdiği için bu dünyaya çocuk getirmenin yanlış olduğunu düşünüyor. Ve bu düşüncesini de hayatı geçirmiş, eşine çocuk yapmak istemediğini söylemiş o da saygıyla yaklaşmış bu düşünceye...
Tolstoyun son anlarina vurgu yapıyor belli bölümlerde sanırım yazarın ideal yazarı Tolstoy. Ölümün nefesini ensesinde hissettiğinden Tolstoy ile kendi arasında bağlantılar kuruyor.
Kısa ama güzel bir deneyimdi.
Kitaptan 15 Alıntı
Yaşam düş değildi, olsa olsa hezeyandı, deneyim ve yılların sayısı arttıkça yoğunluğu artan bir hezeyan.
Ara Perde, Juan Goytisolo (Sayfa 42 - YKY)
O zaman keşfettiydi ki özgürlük ancak kitaplardadır.
Erkeklerle kadınlar acaba birbirlerinden nefret etmek ve giderayak birbirlerinin yaşantısını zehir etmek için mi doğmuşlardı?
Çevrendekiler senin ardından birazcık gözyaşı dökecekler ama görüntün bir bardak suya düşmüş kar tanesi gibi dağılacak.
Hayatın ne olduğunu anlamıştı birdenbire: anıları yutan bir delik, doymak bilmez bir kara kuyuydu.
Zaman kimsenin atının terkisinden alaşağı edemediği bir kör süvariydi. Yolunun üstünde kalıcı gibi gözüken her şeyi ezip geçiyor, doğal manzarayı değiştiriyor, düşleri kül ediyordu.
Her şeyin yıprandığı, her şeyin yok olup gittiği bu dünyada Güzellikten daha da beter yıkıntıya dönüşen, onun kadar bile iz bırakmayan bir şey var: o da ıstırap.
Marcel Proust
Sonuçta yeni yaranın kanayan noktasına erişmek için eski yarasına geri dönmek zorundaydı demek.
Sonsuza değin yerin dibine gömülmüş sandığı bir çocukluğa böyle geri dönmek onu perişan etti.
O hiçbir zaman makyaj yapmayı ya da yaşından küçük görünmeyi istememişti. Mümkün olduğu sürece yaşamak ve kendini güncelerinde anlatmak istemişti: bedeni dayandığı ve zihninin berraklığı sürdükçe.
