Tek bir solukta bitebilecek bu kitap, Zweig'ın müthiş kalemiyle inanılmaz bir boyut kazanmış. Karaktere yansıttığı ruhsal bunalım sizin bile işinize işleyecek diyebilirim. Mecburiyet nasıl bir kavramdır ki insanın içine bu denli işlesin demeyin. Bir şeyi yapmamak konusunda her şey mantıklı gelirken sırf içinde mecburiyet duygusu var diye yapmak ne demektir gösteriyor bize Ferdinand.
Bu kitap bir ressamın askerliğe gitme çağrısı karşısında yaşadığı duygu karmaşasını anlatıyor. Aslında tek bir duygu var içinde ama mantıklı yanı ve karısı tam tersini söylüyor ve bunun için bir sürü de neden bulunuyor. Ama Ferdinand'ın içinde tüm bu nedenleri çürütecek tek bir şey var:
Mecburiyet
Karısının kocasını feda etmemek, bir ölüm makinesine dönüştürmemek için neler yaptığı, yazarın savaşa bakış açısını da gayet açık bir şekilde yansıtıyor. Diğer yandan Ferdinand ve onun saplantılı mecburiyet düşüncesi, savaş yıllarında milyonlarca insanın içine düştüğü bir çukur gibi anlatılmış. İnsanların sırf bu düşünce yüzünden kendilerini köleleştirdikleri, özgürlüklerini teslim ettikleri ve ahlak kurallarını terk ettikleri işleniyor kitapta.
Bunların yanında Stefan Zweig yine harika psikolojik tasvirler yapmış. Bunu yaparken de özellikle Ferdinand ve karısı Paula arasındaki tartışmaları kullanmış. Kitabı okurken en sevdiğim kısım da buralardı zaten. Okuyanların da en çok duyguya kapıldığı kısım buralardır diye düşünüyorum.
Hepinize keyifli okumalar, esenle ve kitaplarla kalın efendim :)
