YouTube kitap kanalımda Dostoyevski'nin hayatı, bütün kitapları ve kronolojik okuma sırası hakkında bilgi edinebilirsiniz:
ytbe.one/0i9F0L1dcsM
Köyü bile bir başka Rusya'nın.
İnsanların karşılarında ezilmesinden şeytani bir haz duyan, sırf bir gün perşembe gününe çarşamba denmesini istediği için yalakalarına bunu kabul ettirip iki hafta perşembeye çarşamba dedirten, İzmit ağzıyla konuşmayı kendisine hobi edinip "Hey, buraya bak, madde! Beni mantara bağlatma baabisi." gibisinden şeyler diyebilen, ben Mesih'im diyen bir Mehmet Ali Ağca ve zom olduktan sonra parmaklarını havaya kaldırıp kendisini kovalayan paparazzilere "Allah bir, bir de ben tekim" diyen bir Melek Yargıcı'nın şirki gibisinden Foma Fomiç adlı bir başrole sahip romanın biriyle karşı karşıyaydım. Yönetmeni de yine Dostoyevski idi tabii ki.
Köy de öyle bir köy ki, köy ahalisine Fransızca öğretmeye çalışıldığında köylüler tam bir RDK kesilip UFO gören masum köylüler gibi bu olaya karşı çıkıyorlar. Akbil'e yüklenen paralar gibi köydeki herkes din görevi açısından çilesini doldurup da gerçekten Stepançikovolu olabiliyor. Beylikdüzü-Söğütlüçeşme metrobüs hattı gibi senin kestiğin kızı/çocuğu aslında herkesin kestiği, metrobüse bir daha binmemeyi kendine söz vermiş olsan bile her türlü bir daha bineceğini bildiğinden dolayı köyü kimsenin bir türlü bırakamadığı bir Stepançikovo köyü bu.
Köy sakinleri söz öbeğine bir tepki olarak doğmuş hiç de sakin duramayan isimde köylü ama davranışta burjuvazi olan bu bireyler rütbelerin ve aşkların çeşmi nigar çorbası misali ve köyün hoparlörlerinden sirk müziği çalıyormuş gibi karıştırıldığı bu Stepançikovo'da ne yapıyordu?
Kitap neden bu kadar az okunmuş bilmiyorum ama Dostoyevski'nin Öteki'den sonra şimdiye kadar okuduğum en matrak ve anlamlı eserlerindendi.
Stepançikovo KöyüFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20193,642 okunma
