Dayanmama tercihi olsa kaç kişi dayanırdı ki acılara? Acılar genelde çaresizlikle beraber gelir. İnsan belki de bütün acılarını çaresizlikten çekiyordur.
Ya çarelere sırt çeviren bizlersek? Kabuk tutmuş yaralarımızı ısrarla kaşıyor ve buna rağmen hiç hakkımız değilken şikayet ediyorsak yaramızın kanayışından?
Eğer üzüntüyü, üzüntüden kurtulmayı dileyerek yaşamazsanız gene üzüntü hissetmeye devam edersiniz, ama bundan acı çekmezsiniz, hatta üzüntüde bile bir zenginlik bulabilirsiniz. Yani arzulamayan acı çekmez. Budizme göre acıdan kurtulmanın yolu buymuş canlar:)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.