İstanbul'da Gazeteciler Cemiyeti Lokali'ndeydim; Cemal Süreya'nın ölümüne iki ay kadar bir zaman kaldığını bilmiyordum. Cemal, aynı lokalde pazartesi toplantılarını yapıyor yıllardır, sık sık görüşmesek de bir yakınlığımız vardı. Cemal, masasından kalktı, yanıma geldi, sarıldı, öptü ve kulağıma, ''Yalçın, ben de Kürt'üm" dedi. Yıllardır Cemal'i bilmeme karşın, ben Cemal'in Kürt olduğunu bilmiyordum. Belki Cemal de bilmiyordu.
Cemal Süreya, Kürtlüğünü, kökünü duyarak öldü. Mücadele sayesindedir. Cemal Süreya, ölümüne yakın, kimliğine kavuştu: Mücadele sayesindedir.
Sayfa 243 - Başak Yayınları
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.