Cengiz Aytmatov okuduğum tüm kitaplarında yüreğime dokunmayı başarmış bir yazar. Gerçekten de anlattığı yaşam hikayelerini oldukça etkileyici ve sarsıcı buluyorum. Bu romanında da yine manevi değerlerden yoksun büyütülmüş bir çocuğun hayatına değinmiş. Kitapta çocuğun gelişimine olumlu katkıda bulunacak karakterler hep pasif karakterlerden seçilmiş. Zaman zaman sinirlenip neden bu kadar pasif olduklarına anlam veremedim. Defalarca Mümin dede isimli karaktere sinirlendim ve içim içimi yedi. Yazar eserde her zaman iyilerin kazanamayacağını gözler önüne sermiş. Böyle kitapların diğer kitaplara oranla daha gerçekçi olduğunu düşünüyorum. Kitapta yer alan çocuk karakterinden hareketle masumiyetin intiharını görüyoruz eserin sonunda. Çarpıcı bir son. Çocuğun sonunu Martin Eden'in sonuna benzetmeden edemedim. Kitapta yer alan bir diğer farklı özellik ise, çocuğun romanda bir isminin olmamasıdır. Bu durum çocuk karakterinin tüm dünyadaki masum, insani değerlerden yoksun büyütülen çocukların bir sureti, sayfaların dünyasındaki temsili olduğunu da açıkça göstermektedir. Cengiz Aytmatov kitabın sonuyla ilgili olarak; "Kitaplar biterken okuyucuyu sarsmalı, ancak bu takdirde anlatmak istediklerini okuyucuya tam olarak sindirtebilir ve amacına ulaşabilir." benzeri şeyler söylemiştir. Sarsıcı, içeriği dolu dolu ve okunmaya değer bir kitap.

Beyaz GemiCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 201870,4bin okunma

·

69 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Semih Doğan