Yüce, soylu düşüncelerin ve haraketlerin monarşik düzenlerde asla kovuşturulmaduığını; aklın, şiirin, sanatın yaratılarının monarşik düzenlerde asla küçük görülmediği, Shakespeare'lerin, Moliere'lerin monarşinin koruyucu, kollayıcı kanatları altında ortaya çıktıklarını, oysa Dante'nin cumhuriyetçi yurdunda hayat hakkı bulamadığının bir gerçek olduğunu, tüm büyük yeteneklerin, dehaların, monarşik devletlerin şahlanışları dönemlerinde ortaya çıktıklarını, yoksa ne idüğü belirsiz cumhuriyetçi, terörist yönetimlerinve buna benzer siyasal yapıların insanlığa tek bir ozan bile armağan edemediklerini;insan ruhun anarşi, kargaşa değil, barış, huzur, dinginlik armağan eden ozanların ressamların baş tacı edilmeleri gerektiğini; aslında imparatorluk tacındaki incilerin, pırlantaların ve bütün öteki değerli taşların bilginleri, ozanları ve tüm öbür sanatçıları simgelediğini, hükümdarların saltanalarını bu insanların güzelleştirdiğini, ışıttığını söyledi.
Sayfa 127 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.