Bu kadar acımasızca eleştirilmesine üzüldüm bu eserin. Zira arka kapak yazısında kısa, çok kısa öyküler olduğunu söylüyor zaten. Öykü uzun mu olmalıdır? Bence tek bir cümle de yeter bir öykü anlatmaya. Bazen bir bakış bile anlatır upuzun bir hayatın öyküsünü. Kafa Dergisinin 6 Kelimelik bölümünde olduğu gibi 6 kelime ile de anlatılabilir koskoca bir öykü- ki bazen bu öyle bir öykü olur ki 6000 kelime yazsan bu kadar etkilemez insanı. Bu kitapta da onu hissettim. Kısacık öykülere öyle duygular sığdırmış ki yazar, üstüne roman yazsa daha iyi ifade edemezdi bu duyguları. Bence. Özellikle de Tarçın Kokusu isimli öyküden inanılmaz etkilendim. Tabii ki bu demek değil ki her öyküyü çok beğendim. Bazı öykülerde anlamadığım, anlatmak istediği duyguları kavrayamadığım, o hisler dünyasına giremediğim oldu. Onlar da eminim ki bambaşka bir zamanı bekliyorlar. Bambaşka bir zamanda kitabı yeniden elime aldığımda en çok onlar gelip oturacaklar gönlümdeki tahta. Öyledir çünkü. Bir söz, bazen tek bir sözcük bile derin bir yara açabilir kalbinizde, ya da o yarayı kapatabilir. Ama sadece doğru zamanda… Bu yüzden fırsat vermeli o sözlere. Acaba öykü değil de anlatı denilse, bu eleştiriler hafifler miydi biraz? Öykü olarak bakmasak da anlatı olarak bakarsak da muhteşem bir sonuç çıkmış bence ortaya. Olay örgüsü beklentisi ile okumayalım kitabı, hislere kulak verelim biraz. Anlatıcının ihtiyacı olan buydu belki. Sırf kendisini dinleyen biri olsun diye tanımadığı bir insana para vermeyi bile kabullenen o yaşlı yazar gibi. Hep olaylar anlatmaktan sıkılmıştı. Belki hiç kimse merak etmedi bugüne kadar o olayların ardındaki hisleri. Belki bir rüzgâr esmiş ve içindeki duygu kırıntılarını saçıvermiştir ortalığa. Onun da onları toparlayabilmek için sözcüklere sığınmaktan başka çaresi kalmamıştır. Olamaz mı?

Kediler Güzel UyanırYekta Kopan · Can Yayınları · 20161,475 okunma

··

68 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.