Jean Rhys'ın 1939'da yayınlanan ve hiç de ilgi görmeyen, hatta diğer eserleriyle beraber edebiyat eleştirmenleri tarafından aşağılanan bu kitabı yirmi yıl sonra BBC tarafından bir radyo tiyatrosuna dönüştürülünce dikkat çekiyor. Yazarın ilk dört eseriyle beraber Günaydın Geceyarısı da yazarın dağınık, kopuk hayatının yansımasından başka bir şey değil gibi. Hatta Karanlıkta Yolculuk adlı eserinin bıraktığı yerden devam ediyor gibi bir his de yaratıyor.
Eserin bilinç akışı tekniğiyle yazıldığını söyleyebiliriz; ancak bu da tam anlamıyla doğru olmayabilir, zira yazar bazen geçmişi uzun uzun ve kronolojik sırasına uygun şekilde hatırlayarak daha alışıldık bir tarzda yazmaya devam etse de , ardından yine kopuk, hızlı, heyecan ve duygu karmaşalarıyla dolu tarzına dönüyor. Bu, kitabın rahat okunmasını kolaylaştırıyor elbette. Tamamını düşündüğümüzde kitabın kaybolan, acı çeken, yanlış yaşamış, ama doğru yaşamanın ne olduğunu bilmeyen bir kadının yıkılışını anlattığını da söyleyebiliriz. Yazarın hayat öyküsüne uygun düşen belki otobiyografik ögeleri fazla bir roman bu. Rhys, 16 yaşında doğup büyüdüğü Dominik'ten ana vatanı İngiltere'ye döndüğünde yaşadığı kültür şokunun etkisini uzun süre atamıyor ve hayatta kalmak, tutunmak adına yaptığı bütün girişimler bir şekilde ya yarım kalıyor, ya engelleniyor; Rhys Dominik'e dönmeyi çok istemiş olmalı başlarda, sonra tutunma kaygısı ağır basmış olmalı. Sanatçı olmak, tiyatro yapmak yolunda attığı bütün adımlar da engellenmiş, başarısızlık bütün hayatına hâkim olmuş Rhys'ın. Babasını 20 yaşında kaybedince esas darbeyi yiyor ve bundan sonrası erkeklere bağımlı yaşadığı, para aldığı, kürtajlar ve yoksunluk, karmaşa ile dolu bir hayat oluyor. Benim okuduğum iki kitabında da erkeklerle ilgili gözlemleri hep aynı yazarın: sonu gelmek bilmeyen bir basitlik, sömürü, istismar, çakallık ve yine de bir erkek tarafından sevilme, ona ait olma arzusu... sonra arzularla gerçeklerin bitmeyen, sonu gelmeyen karşılaşmaları.
Günaydın Geceyarısı da en az Karanlıkta Yolculuk kadar irkiltici, etkileyici bir üslûp ve atmosfere sahip bir eser olarak anlaşılan o ki esas gücünü yazılanların gerçek olmasından alıyor. Rhys, kesinlikle çok net görülebilen bir dünya çiziyor, burada karakterler yaratarak değil ama iç dünyasını bütün zorlayıcılığıyla, çok az olay örgüsüne sarıp sarmalanmış batıcı, acıtıcı ruh halleriyle ortaya koyduğunu söyleyebiliriz. Kadın ve insan olmanın bedeli çeşitli şekillerde kendisine ödetilmiş, o da bu dünyada istismar ederek ve edilerek hayatta kalmaya çalışmış bir insan olarak Jean Rhys'ın bu eseri de kesinlikle okunmayı hak ediyor.
