Ve ondandır ki, kedi, mübarek hayvan ünvanınını aldığına binaen, köpek necisü-l ayn ünvanını almıştır. Köpekler sahiplerine çok bağlı, bir parça ekmek versen yanından hiç ayrılmaz, seni bütün varlığıyla sevmeye başlar, muhabbeti o kadar şiddetli olur ki, gerçek sahibini unuttuğundan, insanlara bir sahip nazarıyla bakar. Sani'ini( yaratıcı'sını ) unutup, insanlara şükür etmeye başlar... Bu yüzden de, İslam'da köpek'ler necisü-l ayn( necis ) ünvanına layık görülmüş..
Lâkin kedi öyle değil. Seni sever, sana muhabbet eder, tâa ki, yemeğini senden alıncaya kadar. Yemeğ'ini aldıktan sonra ise, ne seni tanır, ne de sana şükür eder. Yalnız Rezzak'ını ( hakiki rızık verenini) düşünür, nimet'in üstünde, Mun'îm'i ( nimet'lerin gerçek sahibi) görür. Bütün şükrünü Ona( Allah'a) verdiğinden, İslam'da kediler, "Mübarek" hayvan ünvân'ını almışlardır...