Soluksuz okudum elinize kaleminize sağlık hocam
Çok teşekkür ederim vakit ayırdığınız için:) Keyifli okumalar dilerim Katyuşa hanım...
Kitabı daha önce okumuş ve bedensel engelli olarak söyleyebileceğim tek şey ne kitap ne de ana fikir daha güzel anlatılamazdı teşekkürü bir borç bilirim...
Kahramanlara gelince elbette babamızda kahramanımız ama engelli olarak annemiz süper kahramanımız. hayatımı babama olduğu kadar en çok anneme borçluyum. Toplumda bir yer edinebildiysem, özgürsem bu ailemin sayesinde inanmasalardı başaramazdım...
Gül hanım çok teşekkür ederim, bu güzel yorumunuz benim için çok değerliydi... Yazdıklarınıza sonuna kadar katılıyorum. Benim bir bedensel engelim yok ama şunu biliyorum ki ben de her insan gibi bir engelli adayıyım. Bu anlamda aile desteğinin öneminin hem bu kitaplardan hem de yakın çevremdeki engelli dostlarımdan dolayı farkındayım. Ne mutlu ki, siz de bu anlamda önemli bir destek görmüşsünüz ailenizden. Onlar gerçekten de ifade ettiğiniz gibi hayatın içindeki süper kahramanlar...
Tekrar teşekkür ederim vakit ayırdığınız için... Keyifli okumalar dilerim...
Herkes o kadar güzel yorumlar yazmış ki ben nasıl ifade edeceğimi bilemedim resmen.
Çok güzel bir inceleme olmuş ve harika detaylara deyinmişsiniz. Evet annesinin emeği ile ikinci bir hikaye daha var. Hayranlıkla okudum annesinden bahsettiği satırları. Emeği, sabrı, öz verisi ile gerçekten müthiş bir anne örneği. Üstelik içinde bulunduğu sartlara rağmen pes etmeyişine ayreten bir hayranlık duydum.
Son cümleniz "peki sen ne yaptın " ise adeta beynimde bir donk sesi yarattı sanki. Sahi ben ne yaptım...
Ve "normal olduğunu kabul et ama normalleştirme " en çok beğendiğim cümlelerden biriydi.
Kaleminize sağlık ^_^
Çok teşekkür ederim değerli yorumunuz için... Hatırlarsınız, sizin bu kitaba yaptığınız inceleme #25909326 tetiklemişti beni de:) Daha fazla geciktirmeden kitaplıktan alıp okudum. Ve o incelemenizde bu kitap için kullandığınız 'en iyi kişisel gelişim kitabından bile daha iyi' anlamına gelen yorumunuza da sonuna kadar katılıyorum. Çok yerinde bir bakış açısı... Sevgilerimle...
Harikulade bir inceleme olmuş. Kaleminize sağlık! Üslubunuz da çok güzel. Ayrıca güzel yorumlarınıza da katılmamak mümkün değil. "Asıl engelli olanlar düşünme engellilerdir." vurgulamanız ayrıca hoşuma gitti. Tebrik ederim, Necip Bey!
Erdinç bey çok teşekkür ederim değerli yorumunuz için... İnceleme içinden ön plana çıkardığınız bölüm, yüzeysel olarak sahip olduğum ve bu kitap ile birlikte daha derine inerek içselleştirdiğim bir bakış açısıdır. Bu engellerden bir anda kurtulmak çok zor ama bu vesilelerle daha fazla deneme yapmak için önümüzde hala yeterli zaman var... Sevgilerimle...
Hocam,yüreğinize sağlık. İncelemeyi okumaya başlayınca,usta bir şoförün yanında oturarak, uzun bir yolculuğa güvenle çıktığımı anladım.
Ben de birkaç şey demek istiyorum.
Christy bize şunu diyor:"Benim engelim kaderim,senin engelin seçimindir." Bu kitabı buhranlı dönemlerimde okumuştum. Beni müthiş bir şekilde sarsmıştı. Dostoyevski "başkasının haline bakıp,kendi haline şükredenlerden tiksiniyorum." diyor. Ben kendi halime şükretmedim,kendime daha çok acıdım. Ve böyle bir söz yazdım: "Dünyadaki en âciz kişi:aynaya bakınca gördüğüm kişidir." Bir muştuda vereyim hocam: "Hiç kitap okumayan 5 kişiye bu kitabı okutarak kitapları sevdirdim.
Siz müthiş bir şekilde dile getirmişsiniz;bize de ceketlerimizi iliklemek düşüyor. Yüreğinize sağlık hocam. Kaleminiz pas tutmasın.
Münzevi Bey çok teşekkür ederim öncelikle... 'Benim engelim kaderim, senin engelin seçimindir' cümlesi aynı zamanda bir çıkış noktası... Üzerinde düşünürken, flu kalan kısımları netleştirmek için bir motto gibi düşünebiliriz. Ancak kader de olsa tercih de olsa yollar bir yerde kesişiyor. İşte o noktada kendi engelini koyan, kendinden engelli olanın gerisinde kalıyorsa, durup düşünmesi gereken, sorgulaması gereken, geride kalan kişidir bence... Değerli katkınız için tekrar teşekkür ederim. Sevgilerimle...
Bu müthiş yorum için tebrik ederim sizi. Bu kitap için yazılabilecek en güzel yorumu yazmışsınız.
Mrs. Brown ile benzer durumda olduğum için bu kitabı objektif okuyamadım, okuyamam da. Benzer derken sadece biraz sol elini kullanabilen, artık konuşabilen, desteksiz oturamayan ama hayatından oldukça mutlu, sevgi dolu ama hiç mi hiç gayreti olmayan bir oğlanın annesiyim. Kitabı okuduğumda önce kendimi sorguluyorum ben yeteri kadar iyi bir anne değilim, olsaydım şimdi çok daha iyi konumda olurdu on yıl oldu şeklinde...
Öncelikle çok teşekkür ederim değerli yorumunuz için. Kitabın sizde çok daha farklı bir etki bıraktığına eminim. Annelik ve kendinizi sorgulama kısmına gelince, bu konuda sizinle empati kurabilmem imkansız. Ancak yaşadığınız bu tecrübeye rağmen sevgi dolu ve mutlu bir evlat yetiştirmişsiniz. Eminim, oğlunuzun üzerinde çok büyük bir emeğiniz var. Ve devam eden bir hayat... Bu bile sizin her türlü övgüye layık bir anne olduğunuzu gösterir bana göre... Umarım zamanla daha farklı gelişimlere de tanık olursunuz... Tekrar teşekkür ederim... Sağlıcakla kalın...
Daha güzel anlatılamazdı demekten başka bir şey yazamıyorum çünkü gözlerim doldu son satırda. Bu nasıl güzel anlatım, bu nasıl güzel bir inceleme. ellerinize sağlık
Çok teşekkür ederim Bahar hanım, güzel düşünceleriniz çok mutlu etti beni. Böylesine etkili bir hayat hikayesi ister istemez okurunun üzerinde de bir etki bırakıyor...
Keyifli okumalar dilerim... Sağlıcakla kalın...
Bi kitapda siz yazmışsınız👏👏👏Tebrikler😊
:) Çok teşekkürler Bahar hanım nazik yorumunuz için... Bazı kitaplar çok düşündürüyor, çok yazdırıyor:) Keyifli okumalar...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.