"Haberin var mı taş duvar?
Demir kapı, kör pencere,
Yastığım, ranzam, zincirim,
Uğrunda ölümlere gidip geldiğim"
Bu dörtlük, bir ihtimal size tanıdık gelebilir. Zira son günlerde adını sıkça duyduğumuz Manuş Baba seslendirmişti bu dizeleri müziğinde. Doğrusu pek de güzel söylemiş. Dinlerken, sıcacık olmuştu içim.
Ahmed Arif'i çok seven bir dostum vardı. Daha çok ondan dinlemiştim kendisini. Hatta rüyasında Ahmed Arif'i gördüğünü bile söylemişti. :)
E bu kadar şiir muhabbetinin üstüne, okumak farz oldu tabii. İyi ki de okumuşum diyorum şimdi. İyi ki Ahmed Arif'in insanın içini saran, yüreğine dokunan, dingin dizelerine değmiş kalbim. Artık umudu şiirlerde arar olduk. Bak ne diyor sair;
"Umut ile, sevda ile, düş ile.
Dayan rüsva etme beni."
