Beren, böylece Kral Felagund Finrod'un huzuruna vardı; ve Kral, Beor'un ya da Barahir'in soyundan olduğunu hatırlamak için yüzüğe gerek duymadan onu tanıdı. Kapalı kapıların ardında oturdular ve Beren, Barahir'in ölümünü, Doriath'da başına gelen her şeyi anlattı; Lûthien ile olan mutluluklarını hatırlayarak ağladı. Felagund, hikâyesini şaşkınlık ve endişeyle dinledi; Galadriel'e önceden söylediği gibi, uzun zaman önce ettiği yeminin ölümünü getireceğini anladı. Sonra yüreğinin ağırlığı içinde Beren'e konuştu. "Thihgol'un ölmeni arzuladığı açık; ama görülüyor ki bu hüküm amacını aşmakta ve Feanor'un Yemini yeniden iş başında. Çünkü Silmaril'ler, bir nefret yeminiyle lanetlendi ve onları arzuyla anan uyuşukluk içindeki biri bile büyük bir güçle doluyor; ve Feanor oğulları, kendilerinden başka herhangi birinin, bir Silmaril'i
elde etmesine ya da sahiplenmesine katlanmaktansa tüm Elf krallıklarını harabeye
çevireceklerdir, çünkü Yemin onları buna mecbur ediyor. Ve şimdi Celegorm ile Curufin benim salonlarımda yaşıyor; ve ben, Finarfın oğlu. Kral olmama rağmen, onlar ülkemde güç topladılar, kendi halklarından bir çok kişiyi yönetiyorlar. Ne zaman ihtiyacım olsa bana karşı dostluk gösterdiler ama korkarım, isteğini öğrenirlerse sana ne sevgi ne de merhamet gösterecekler. Ancak kendi yeminim de sürüyor; ve böylece hepimiz tuzağa düşürülüyoruz."
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.