Okurken kendimi bir cemaatte, bir camide veya bir taziyede anlatılan hurafelerle dolu dini hikayeleri dinlerken hayal ettim. Kitapta geçen hikâyelerde aynen öyleydi. Tamam tanrının varlığını ve insanlara biçtiği görev ve sorumlulukları işleniyor ama Tanrının hurafelerle bu kadar da küçültülmesi zannımca doğru değil. Sen koskoca Tolstoy'sun, 82 yaşında inandığın değerler uğruna küçük bir çocuk gibi her şeyi geride bırakıp evden ayrılansın, hangi ara yazdın bu kitabı :))
