Catherine açlıktan kıvranmaya başlamıştı. Kasılmış ellerini boğazına götürüyor, derin derin soluk almaya çalışıyor, midesi kerpetenle sökülüyormuş gibi yürek paralayıcı iniltiler çıkarıyordu. Aynı işkencenin pençesindeki Etienne hummalı bir çaba içinde elleriyle karanlığı yoklarken parmakları yanı başındaki yarı yarıya çürümüş bir payanda direğine rastladı, tırnaklarıyla tahtayı ufaladı. Bir avuç kırıntıyı sürücü kıza verdi, Catherine kırıntıları oburca yuttu. İki gün boyunca bu çürük tahtayı yiyerek yaşadilar, tümüyle yiyip bitirince umutsuzluğa kapılarak diğer tahtaları ufalamak istediler, ama hepsi sağlamdı ve lifleri birbirinden ayrılmiyordu. Çektikleri işkence daha da arttı, giysilerinin kumaşını yiyemedikleri için öfkeden kuduruyorlardı. Etienne'in belindeki deri kemer onları bir süre için idare etti. Genç adam dişleriyle küçük parçalar koparıyor, Catherine de çiğneyerek yutmaya çalışıyordu. Böylece ağızları oynuyor, kendilerini yemek yermiş gibi hissediyorlardı. Kemer bittiğinde, giysilerinin kumaşına giriştiler, kumaşı saatlerce emiyorlardı.
Sayfa 589 - Can yayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.