İnsancıklar iki ana karakterin birbiri ile olan yazışmalarına dair oluşmuş bir anlatı. Varvara Alekseyevna ve Makar Alekseyeviç’in birbirine yazdıkları mektuplarda iki ayrı cinsin; Rus toplumu gündelik yaşamı ile çeşitlenen dünyalarına bir bakış atılıyor. Alekseyeviç son derece saf, tüm yaşamını kazandıklarını Alekseyevna’ya adamış bir devlet memuru. Onun için varını yoğunu satıyor ve harcıyor. Alekseyevna ise bize uçlu düşünme imkanı sağlıyor. Bu kadın gerçekten Alekseyeviç’i sonunda kadar kullanmış mıdır? Yoksa düşkün olduğu için ona sığınmış mıdır? Anladığım kadarı ile ilk seçenek ağır basıyor. Zira ne kadar zor durumda kalırsa kalsın kadın karakterimiz ne çalışıyor ne de doğru düzgün bir atılımda bulunuyor. Onu sat bunu sat bana para yetiştir derdinde ve sonunda da kurtuluşun yolunu pek güzel buluyor. Kadınlara güvenmeme konusunda canlı bir örnek oluşturan Varvara kurnazlık, tatlı dil kendini acındırma ve bunun gibi kadının kullanabileceği birçok metotlarla Makar’ı parmağında oynatıyor. Makar’a acımadan edemiyorsunuz. Bir varlığa bağlanmak ve o varlığın sizi yönetmesi, buna da aldırmayarak tüm yaşamınızı ona endekslemeniz. Kimisi buna aptallık kimisi de aşk diyecektir. Sorun şu ki karşı taraf sizi anladığı kadar, sizi kendi yerine koyduğu kadar değeriniz vardır. Hep alan değil alan da olmalısınız mesajı kitaptan çıkarılabilir.

İnsancıklarFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 202361,9bin okunma

·

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yakup