Özdemir Asaf. Çok naifsin yahu. Bazı satırların var ki fazla naif geliyor bana. Bazı satırlarda ise utanıyorum okumaktan. Ama kesinlikle bel altına vurmak değil bu, yanlış anlaşılmasın. Benim insanlara karşı hakaret olarak kullandığım en ağır söz "samimiyetsiz"dir de ondan. Bir şiirde "eşşeoğlueşşek" diyince bir şair sebepsiz bir gülme ve utanma geliyor işte. Yine de benim için harika bir süreç olduğunu söylemeliyim. Tadını çıkara çıkara okudum uzunca bir süre. Maalesef yollarımızı ayırmanın zamanı geldi. Ancak sık sık ziyaret edeceğim bu satırları. Aşk kokan satırlarına bayıldığım kadar taşlamalarını da zevkle okudum. Yahu bir insan bir baraja şiir yazabilir mi? Çok hoş değil mi? O baraj üzerinden tutup da insanlık dersi verebilir mi? Bakın ne diyor Baraj'ın Öyküsü şiirinde (sayfa:139/YKY):
"Dedim ya! Sen-ben-o; yani biz
El-ele vermeliyiz, istersek yücelmek..
Yoksa, boşu-boşuna akıp-gideriz,
El-ele vermezsek."
İşte öyle bakıyor dünyaya Özdemir Asaf. Sürekli içerlediği durumlar var, konuşmaktan da geri kalmıyor elbette. Çok seviyorum kalemini. Müthiş kelime oyunları yapıyor.
"Önümden çekil
Ayı
Göremiyorum" (sayfa:69/Virgül şiiri)
İşte noktadan noktaya Özdemir Asaf ve harika bir seçki. Daha uzun uzun yolculuklara çıkmalı birlikte. Onun gözünden görülecek daha çok şey var şu yalnızlıklar dünyasında.