Uyuyamayanlar uykuyla aramın iyi olmaması ve Arthur C. Clarke ödülü finalisti olması nedeniyle ilgimi fazlasıyla çeken bir kitaptı. Beklediğimden daha akıcı olsa da özellikle ilk sayfalarda sözlük gerektiren çok sayıda kelimeyle karşılaşmak kitabın okunurluğunu farkedilir ölçüde azaltmaya başladı. Bu, çeviriyle alakalı olabileceği için önemsemeden okumayı sürdürdüm. Üzücüdür; kurgusu vasattı; böyle bir fikir varken çok daha doyurucu bir olay örgüsü kolaylıkla kurulabilirdi, en açık ifadeyle tekdüze bir metindi. Eserin yazar Adrian Barnes'ın ilk kitabı olduğunu düşününce yorucu, tekrarlayan ve bütüne bir katkısı olmayan benzetmeler, betimlemelerle dolu 216 sayfa yerine kısa, vurucu ve öz 70 sayfadan oluşan bir hikaye olarak yazılıp editörü/yayıncısı tarafından romana dönüştürülmeye zorlandığını duysam şaşırmazdım. Kelimelerin yaratıcı gücü üzerine takıntılı bir ilginiz varsa eminim kitabı benden çok daha fazla seveceksiniz.
Sonuç olarak Uyuyamayanlar yüksek temposuyla sizi hemen saracak ancak ilerledikçe sardığı noktalarınızdan kendi kendini uzaklaştıracak bir roman.
