Bu kitapta babasının kendi hatalarını örttüğünü düşünüyorum ben bir bakıma kendisini aklama kitabı gibi bir şey yapmış sanki. Babalar hatalarını kabul etmelidirler ki o hata tekrarlamasın, Amy ruhsal olarak hiç sağlıklı değildi bunun herkes farkındaydı, onlarca konserini izledim her birinde içim acıdı, bu kadını niye ısrarla çıkarıyorlar sahneye diye.. Üstelik insanlar anlayışsız, karşımızda yardım alması gereken biri var diye düşünecekleri yere ayyaş, sarhoş, bağımlı diye bağırıp hep bir ağızdan yuh çekiyorlardı. Asıl bütün bunları kulisten izleyip bir daha etkinlik düzenleyenlerin hatasını kabul etmemeleri kabul edilemez bence. Çok üzülüyordum o konserlerdeki haline...