“İlk bakışta çelişkili gibi görünse de çoğu zaman var olma halinin farkındalığı yok olma ihtimalinin getirdiği yüzleşmeyle keskinleşir. Yaşamı bedenimizin sınırları doğrultusunda deneyimlediğimiz düşünülürse varoluşa dair en keskin farkındalık anlarımızın bedenin zayıfladığı , çöktüğü , yetersiz kaldığı durumlarda ortaya çıkması oldukça doğal. İnsan olmak bedenin sınırlılığında sıkışıp kalmış bir sınırsızlık vaadini de içerdiğinden olsa gerek bedenin tükenişi sert bir gerçek olarak kendini dayatır. Eğilime göre ruh , akıl , bilinç vb. ile temellendirilen zihin-beden ekseninde , iç dünyanın potansiyel zenginliğinin bedenin imkanlarıyla sınırlanması varoluşun trajik niteliğidir de aynı zamanda ( ki bazı açılardan sanat bu trajediyle baş etme , sınırlılığı aşma çabası olarak tanımlanır. ) “
Sayfa 148 - Burcu Alkan
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.