Dostluk
Dostluk gönlün gül bahçesini sulayan bir sudur. Gönül dostsuz çabuk solar; kurur ve katılaşır. Kendisini sevgi ve dostluk nimetinden mahrum bırakan kimse gün aydınlığından kaçıp, karanlık bir yere gizlenen kişi gibidir. Çok geçmeden böyle birinin gözü bir daha güneş ışığına açılmayacak ve ömrünün kalan kısmında karanlığa mahkûm olacaktır.
Sayfa 73 - Kaknüs Yayınları 1.Baskı 1999 Çevirmen Mehmet Kanar/ Muhammed Hicazi'nin "İlişki" öyküsünden
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.