Montemor Sarayı
Afonso gözünü pencereden ayırmıyordu.Yağmur pencereyi buğulandırmıştı;ama o sadece hayaleti andıran gölgeler,çıplak dallı ağaçlar,boğazı kesilmiş kuşlar,yetim kaldığı için can çekişen bir çocuk,vahşi çığlıklarla ve yalvarışlarla sağırlaşan,biten mevsimler görüyordu.Ve zaman zaman da,babası,Kral Dinis'in görkemli yüzünü.
Sayfa 173Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.