Sevdiğim kadın usulca sokularak yanağımı öptü. Havalimanındaki ayaküstü veda formalitesinden farklı, kraliçe mührü gibi bir öpücük. Dünyanın en parlak yeri olan dudakları, 100 sene beklediğime değdi. Ahh... mucizeler, kaderi değiştirmez. Ve aşk, insana ıstırabını gizleme gücü verir. Bu öpücükle, kişisel kıyametimin en büyük alameti de belirmişti. Kararım kesin, mezar taşıma şu cümle kazınsın: “Yaşamak bir ayrıcalıktı!”
Sayfa 133Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.