Neşeli Yalnızlığın Lodosu
Kahvaltının yavaş edilenine günaydın.
Avuç içleri rozmarin kokan kadınlara, fırından taze ekmeği kapıp gelen çocuklara, her gün aynı saatte aynı yerde oltasına yem bağlayan adamlara... Günaydın.
Islak beton kokusundan dahi mutluluk sebebi çıkartabilenlere günaydın.
Boynundaki zili çıngır çıngır çalan kar beyazı av köpeğine, dalgaların üstünden gümüş zırhlı ordular gibi uçup giden kefal sürüsüne... Günaydın.
Şu çakır gözlü kediye, kekik yiyen beyaz boynuzlu keçiye, iskeleye ilişen mavi yengece günaydın.
Yunus görünce bas bas bağıran heyecanlı tiplere günaydın.
Motorları durdurup küreklere asılanlara, bir kayanın yosunlu yamacında keyfine bakan istiridyeye, Ege şivesiyle “Seni seviyom” diyen sevgililere günaydın.
Bu dünyaya nefes aldıran herkese ve her şeye, hatta geceye bile...
E bir de “yaz gelsin”cilere...
Neşeli yalnızlığın lodosundan günaydın.
Sayfa 90 - Destek YayınlarıKitabı okudu
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.