Ana, Baba ve Çocuklar
Böyle olan anne ve babalara soruyorum:
"Siz çocuklarınızı eğitirken yükselebilmeleri için onlara kartal kanatları mı taktınız, yoksa bu kanatları kökünden mi kestiniz?"
Çocuklar büyüyüp birer delikanlı ve genç kız olduklarında; anne ve babalar onların geleceği ile ilgili parlak hayaller kurmaya başlarlar. Oğullarını mühendis, avukat, doktor, memur ya da tüccar gibi iyi bir meslek ya da sanat sahibi yapmak isterler. Kızlarına ise zengin bir koca aramaya başlarlar. Çocuklar için hep mal-mülk teminine uğraşırlar. Habire servet biriktirirler. Bu şekilde anne ve babalık görevini en iyi şekilde yerine getirdiklerine inanırlar. Bu konuyla ilgili olarak, Lev Tolstoy, çok doğru olarak şu sözleri söylüyor:
"Hayattaki düzensizliklerin en büyük sebeplerinden birisi şudur: Herkes hayatında sadece refaha kavuşmayı arzular. Ama hiç kimse hayat seviyesini, kültür seviyesini yükselterek bizzat çalışma sayesinde hayatını daha iyi bir şekilde ayarlamak ihtiyacını duymaz."
Herkes hayattan bir şeyler almak ister. Fakat, hiç kimse ona bir şey vermek istemez. Almak kolaydır. Vermek ise azim, gayret ve çalışmayı gerektirir. Çoğu kimse, toplum içinde adeta bir yağmacı ve parazit olarak hayata atılırlar. Hayatın sırrını, toplumun sırtında asalak olarak yaşamakta ararlar. Böyle zavallı bir hayat felsefesi, yetiştiği yıllar içerisinde çocuklara da aşılanır. Bunu kim aşılıyor dersiniz? Tabii ki anne ve baba!..
Sayfa 57 - Timaş Yayınları, 2005 Mart Baskısı, Çeviri: Ali Çankırılı
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.