Nec si materiam nostram collegerit aetas
Post abitum, rursumque redegerit, tu sita nunc est.
Atque iterum nobis fuerit data lumina vitae,
Pertineat quidquam tamen ad nos id quoque factum Interrupta semel
cum sit repetentia nostra. (Lucretius)
Biz öldükten sonra zaman bütün maddemizi yeniden toplasa; ona bugünkü düzenini geri verse, yeniden hayat isigina çagrilsak bütün
bunlarin bizimle hiç ilgisi olmazdi, çünkü bellek ipligi bir kez kopmus olurdu.
Et nihil hoc ad nos, qui conjugioque
Corporis atque animae consistimus uniter apti. (Lucretius)
Bütün bunlarin hiç iliskisi yok bizimle,
Çünkü biz ruhla beden bir aradayken variz. (Kitap 2, bölüm 12)