Item: Son Ada
Rating: 10 puan verdi
Author: fazi

fazi

@fazi

13 Mart 2018 14:55

Edebiyat

196 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

Beğendi

20 saatte okudu

Son Ada, son sığınak, son insani köşe... Livaneli'nin belki de okuduğum en iyi kitabıydı. Dehşetle, üzüntüyle, sinirlenerek okudum. Ister istemez kıyasladım her cümleyi yaşadıklarımızla. Dünyanın karmaşasından, şiddetten, haksız ölümden kaçan bir grup insanın hazin hikâyesi Son Ada. Kaçtıkları her şey ile bir kez de burada karşılaşan, yine (!) seslerini çıkaramayan, savunamayan, kabullenen, boyun eğen bir grup insan. Eskiden nasıl yaşadıklarını unutup, günü kurtarmaya çalışan bir topluluğun son çırpınışları. Susmayan ve olacakları önceden gören arkadaşlarını dışlayan, sonunda arkadaşlarının haklı çıktığını acı bir tecrübeyle anlayan bastırılmış çoğunluk. Hem konu hem de karakterler bakımından bir hazineydi Son Ada. "Başkan" kurulu düzene sonradan katılan, her şeyi değiştiren, halkı "anarşizme karşı" örgütleyen bir devlet büyüğü (!) olarak çıkıyor romanda karşımıza. Bir bildiği vardır diyerek her lafına evet diyen bir kitlenin başkanı oluyor bu kez. Yavaş yavaş tüm adada hakimiyet kurup tüm kontrolü ele geçiriyor. Ama toplumumuzda da olduğu gibi, bu baskıya boyun eğmeyen bir "hain" çıkıyor ve romanda "yazar" olarak bahsediliyor ondan. (Başkanın hayatı boyunca başa çıktığı, bu zihniyetteki insanlara her yerde rastladığını, biz bunları çok gördük cümlelerini okuyunca neler canlandı gözümde bilseniz dostlarım...) Bir de "martılar" var ki, adanın asıl sahibi. Halkla birlikte yaşayıp giden ama bir anda adaya gelen "Köpekbalığı Başkan" tarafından dengeleri alt üst olan martılar. Kitaptaki katliamı içim parçalanarak okudum... Olmayan bir düşman yaratmanın ne denli kolay başarıldığını bir kez daha görmek beni çok korkuttu. Son Ada'yı okurken aklıma sürekli Gezi Parkı geldi. Direnen insanların nasıl püskürtülmeye çalışıldığı, halkın bir anda galeyana gelip ikiye bölündüğü, onurlu bir direnişten çıkan sarsıcı sonuçları düşündürdü bana okuduklarım. Yani dostlarım, yaşadığımız ülke de bizim Son Ada'mız! Tüm diktatörler "Başkan", bütün boyun eğmeyenler "Yazar", çaresiziz diyerek zulmü kabullenen ise maalesef "Halk" olarak canlandı gözümde. Bizim "Son Ada'mız" umarım böyle yanmaz, yıkılmaz umutlarıyla bitiriyorum cümlelerimi...

Son AdaZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201351,2bin okunma

··

88 görüntüleme

Icetree

@yagmurM ·

13 Mart 2018 18:07

Son Ada kitabını görünce aklıma hep şu ileti https://1000kitap.com/gonderi/25864983, sonra da alttaki Necip Abi'nin yorumu geliyor. Kitabın ismini ilk duyduğum yer olduğu için öyle kodlanmış:) İncelemeniz de güzel ve düşündürücüydü. Kaleminize sağlık:)

fazi

@fazi ·

13 Mart 2018 18:14

Ben iletiyi daha yeni okudum Yağmur :) Ve haklısın, yorum ve ileti bende de Son Ada hissi uyandırdı :)

1 sonraki yanıtı göster

Merve

@ausly ·

14 Mart 2018 19:00

merhaba, siz bu kitaba bir isim verseydiniz bu ne olurdu?sebebiyle birlikte söyler misiniz lütfen?

fazi

@fazi ·

14 Mart 2018 19:46

Merhaba Merve :) Yine Livaneli'den yola çıkarak bir isim seçerdim bu güzel esere ben. "Ey Özgürlük!" Sebebi de malum, siz de okuyorsunuz şu an kitabı sanırım (alıntı eklemişsiniz) beni anlıyorsunuzdur. Bir insan için en değerli şeyin özgürlük olduğu, elden giderken bir şey yapmadan izlemenin ve bir şeyler yapabilecekken sessiz kalmanın nelere yol açtığının kanıtını okumak çok acı...

2 sonraki yanıtı göster

Aurora

@catherineearnshaw ·

13 Mart 2018 15:54

Fazicim kalemine sağlık. Okurken insan aynı duyguları hissediyor. Hele bakkalın oğlunun yaptığını hiçbiri yapamadı ya! Hiç ummadığın zannetmediğin bazı insan(lar)da hakikaten ne cevherler var diyorsun. Efsane kitaptı.

fazi

@fazi ·

13 Mart 2018 15:58

Kesinlikle canım Gökçe... Birisi (birileri) gelir ve sana ne yapman gerektiğini hatırlatır bazen.. Bakkalın oğlu da bunu yapıyordu, ders verir nitelikte bir sondu. Unutmayacağım kitaplar arasında olacak hep