Artık tutunacak kimsen kalmadı,
Nasıl biliyorsan öyle düğümle zamanı.
Bütün ölümleri gör,
Birini evlat edin kendine.
Oysa sen, boş bir kabın taş darası,
Yine de denkleştirip gidiyorsun hayatı.
Tuzağa yem, hançere bağ oluyorsun. (!)
Zehire katıyorlar seni, şair ne duruyorsun ?
Gemilere bin, trenlere atla,
Kimsenin umursamadığı, hiçbir iş yaramayan
Kaldır şu gereksiz tanıklığı ortadan.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.