Dostoyevski ve Nietzsche kitaplarında sadece "en çirkin" insanlardan ve onların sorunlarından söz ederler. Çünkü kendileri de bizzat "çirkin" insanlardı ve hiçbir sıradan umutları yoktu.
"Hazların asla ne acı çekme pahasına, hatta ne de acı çekme riskiyle elde edilmesi gerekir, çünkü böylelikle insan negatif, dolayısıyla hayali bir şeyin karşılığını pozitif ve gerçek bir bedelle öder. Öte yandan acıdan sıyrılmak için hazdan feragat eden kişi her zaman kârda olur" diyen büyük usta Schopenhauer'in aksine bu iki yazar ve düşünür ne kendilerini ne de başkalarını "ıstıraplar" dan kurtarmaya çalışmazlar.
Kitap hayatları boyunca trajedinin felsefesini yapmış Nietzsche ve Dostoyevski'nin paralel düşüncelerini derinlemesine analiz ediyor. Bu iki yazarın düşüncelerine az çok vakıf olanların zevk alabileceği bir eser.