Nietzsche de babaannem de kabirlerine yalnız girdiler; her şeyi arkalarında bırakarak. Nietzsche, “Ben varken ölüm yok, ölüm varken ben yokum,” derdi. Babaannemse, “Ben varken her daim ölüm var, ölüm varken ben her daim var olacağım.”
Sayfa 57
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.