Biliyordum!
Marie Lu'nun beni hayal kırıklığına uğratmayacağını biliyordum. Aldığı her övgüyü hak eden bir kurgu gerçekten.
Yazığı her kitapla daha iyi bir yazar olan kadın; Marie Lu.
O kadar çok şeyden bahsetmek istiyorum ki, saçmalamaktan korkuyorum.
İlk olarak ebeveynler hakkındaki düşüncelerimi yazayım.
Yazarın yazdığı her kitapta kadın karakterlerin anneleriyle bir sorunu var. Bilmiyorum ilgimi bu çekti. İlk serinin sadece birinci kitabını okudum, Genç Elitler serisinde de biraz bu konu hakkında kafa yordum ama önemsemedim. Şimdi Warcross'u okuyunca dedim ki; Neden anneler, neden hep anneler?
Teşekkürler kısmında kendi annesiyle bir sorununun olmadığını anladım. Belki de annesi olmadan bile nasıl güçlü olduklarını anlatmak istiyordur kadın karakterlerinin. Bilemiyorum.
Şimdi bu kitap farklı bir dünya ve öyle bir kitap ki sadece -anlatılmaz, okunur- denebilir. Ben bu kitabı 5 tane müzik eşliğinde okudum. Bu benim (Bana Dokunma serisini saymıyorum, onun müzikleri bu kitabınki gibi tam oturmadı.) ilk başarılı müzik listem oldu. Her sahnede ne çalacağımı biliyordum, oyunlarda çalan müziğim belliydi. Hideo ve Emika'nın sahnelerinde genelde Daughter'ın Flaws'ını çalıyordum. Hatta bir yerde o kadar duygulandım ki…
Duygulanmamın nedeni Marie Lu'nun bu 'Hiçbir Şey İmkansız Değildir' anlayışı. Gerçekten bu düşüncesine, bu düşüncesini kaleme döküşüne hayranım. İşte Hideo ve Emika arasındaki o ilk görüşme beni benden aldı. İmkansız diye bir şey yok diye bağırıyor Marie Lu her kitabında.
Gül Cemiyeti'nin o manyak sonundan sonra Warcross deliceydi. Kitabın her sayfasını tatlı yiyormuşum gibi okudum. Ama o son bölüm… O son sayfalar… Biliyordum! Gerçekten biliyordum, anlamıştım. Ve tahmin ettiğim şeyin doğru çıkması kadar güzel bir şey yok.
Şimdi Marie Lu'nun, Sarah j. Maas ve Tahereh Mafi'nin erkeklerle alıp veremedikleri ne onu anlayamı… Anlıyorum aslında ve böyle yapmaları beni benden alıyor. Zaten kim ilk seferinde gerçek aşkını bulmuş ki.
Kitabın ne kadar iyi olduğuyla ilgili paragraflar yazabilirim ama gerek yok. Devam kitabını sabırsızlıkla bekliyorum. Daha zalim bir Hideo bizi bekliyor diye düşünüyorum bu arada.
Şu konudan da bahsetmek istiyorum, oyuncularla Emika arasındaki ilişkinin değişimini çok sevdim. Hideo ve Emika arasındaki ilişkinin değişimi hakkında çok önyargılı şeyler yazmak istemiyorum. Diğer kitapta neler olacağı belli değil çünkü.
Bir yanlış anlaşılmanın, böyle bir yanlış anlaşılma olacağını hiç düşünmemiştim. Kimin iyi adam, kimin kötü adam olduğu kafalarda soru işareti olarak kaldı diye düşünüyorum. En azından bende öyle kaldı.
Konu o kadar…yani konuyu açıklayacak kelime bulamıyorum. O kadar karışık, kör bir konu ki. Kimin haklı olduğunu uzun uzun düşünsem de işin içinden çıkamıyorum. Yine de Emika haklı. Evet evet, haklı.
Şu an yazmak istediğim bazı şeyleri unuttuğumdan eminim, şunu söylemeden bitirmeyeyim. Gerçekten kaliteli bir kitaptı. Okunması gereken ve tek başına okunmaması gereken bir kitap. Bir arkadaşımla birlikte okuyup, karşılıklı konuşmak isterdim. Hakkında tartışılacak çok şeyi olan bir kitap çünkü.
Müziklerden;
Oynat bunu, bir şekilde tutsak oluveriyorum bu tehlikeli ve zorlu olan oyunda
**Bu duyguyu hissediyorsan ellerini havaya kaldır
Evet evet evet
Bir adım, iki adım, hadi!
Bu gece sen, ben ve diğer herkes bağımlı olacağız.**
**Evet , herhangi bir yerde, her yerde ol
Tek yapman çağırmak
Ateşle oynanan bir oyun gibi,**
**Yıldızlara diliyor, senin ne olduğunu merak ediyorum
Ben bilmiyorum, O çok güzel
Belki benden biraz daha fazla parlıyordur**
