“Demek zaman insan yüreğinde garip olduğu kadar ciddi olan göstermelik oyunları yeniden oynuyor. Geçmiş bütün o karışık düşleri ve özlemleriyle yeniden boy gösterir; gümüş yüzeyindeki o incecik yalan cilası hiç dokunulmadan öylece kalır. Böylece insan kendini çok daha derinden anlamaya başlar, oysa gençliğinde bu kavrayıştan yoksundur. Kişi doğduğu köye uzaklardaki bir dağ geçidinden, o döneme ilişkin bütün ayrıntılar belleğinden silinmiş bir halde bakarken, orada yaşamış olmanın önemi apaçık ortaya çıkar. Köy meydanına döşenmiş olan taşlardaki yağmur suyuyla dolmuş deliğin, bir zamanlar öylesine rahatsız edici olan, şimdiyse güneş ışınlarıyla parlayan o çukurun yalnızca yalın, apaçık bir güzelliği vardır o kadar.”
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.