Ayla Tunusluoğlu; biyografisini okuduğumda şaşkınlık geçirdiğim meslek yaşamında çok başarılı bir kadın. Doğrusu, kitabın ismini okuduğumda yazarı tanımıyordum fakat kitabı almaktan başka çarem yoktu. Zira benim için zaten her zaman Bütün Kuşlar Mavidir. Üstelik Einstein'ın "Hayat iki şekilde yaşanır: ya hiç mucize yokmuş gibi ya da her şey birer mucizeymiş gibi." Sözlerini temel almış kitap. Dedim ki "benim mucizem de bu kitapla karşılaşmaktır belki". Fakat hiç de beklediğim gibi olmadığını itiraf etmeliyim.
Ayla Hanım, hayatı tamamen mucizelere bağlamış. Bunun da pek çok örneğini gördüğünü anlatıyor kısa anılar ile. Hani hepimizin olmuştur ya mutlaka. Çok özlediğimiz fakat artık fiziki dünyada bir araya gelmemiz mümkün olmayan insanları hissetmişizdir. (Ben kitabı okurken yıllar öncesine döndüm ve anneannemi kaybettikten yaklaşık 1 ay sonra onun evinde uyurken bir anda ürperti ile uyanıp arkamı dönünce kapıya dayanıp beni izlediği görüntü zihnimde asılı kaldı.) Kolay kolay dile dökülemeyen bu mucizeleri anlatabilmiş büyük bir cesaret ile. Annesinden öğrenmiş olduğu İslam Felsefesinin hakkını da vermiş doğrusu hayatı boyunca. Yine de bana hayatın mucizelerle dolu olduğunu gösterdiğini söyleyemiyorum.
İlk hikâyeler bu mucizelerden oluşurken arada neyi anlatmak istediğini anlamadığım ve sırf eski günleri yad etmek için yazılmış gibi görünen hikâyeler de vardı.
