Kendi içinde yaşayan bir adamken bambaşka hayatlara karışan, onlarda kaybolan, eriyip tükenen bir adam Galip. Romanın başında kısa bir mektupla onu terk eden karısını ararken hayatın içinde savrulup duruyor. Daha sonra Celal'in yaşamına konuk ediyor bizi kitap. Eş zamanlı olarak onun hayat çizgisine, köşe yazılarına şahitlik ediyoruz. Dünya görüşü ve aile yapısı hakkında bilgi ediniyoruz. Tüm bunlar olurken bu atmosferin geçtiği köhne apartmanı da es geçmek olmaz. Karakterler dönüp dolaşıp kendilerini orada buluyorlar. Bir noktadan sonra sanki Galip Celal oluyor Celalse Galip. Birbirlerinde eriyen iki karakter oluyorlar. Son sayfaya dek gizemini sürdüren bu kayboluş hikayesi kitabı bıraksanız da kafanızın içinde dönüp durmasına neden oluyor. Vazgeçemiyorsunuz. Her ne kadar uzun soluklu cümleler ve sayfalar olsa da bir şekilde bağlıyor sizi.Bazen bunaldığınız yerler olmuyor değil fakat bu kadar uzun soluklu olan her eserin yer yer düştüğü bir çukur bu. Daha fazla şeyler yazabilirdim lakin üzerinden hayli zaman geçti. Gelelim kendi naçizane fikrime; ne kadar Orhan Pamuk yargılarımı kırmaya çalışsam da olmadı. Masumiyet Müzesinden sonra en zor denen romanına da bir şans verdim. Bir yerden sonra baktım ki ben bu üslubu ve konuları sevmemişim. Asla en sevilen kitaplarım arasına girmeyecek fakat yazarlığına ve emeğine saygım sonsuz kalacak. Şimdilik benim Pamuk serüvenim burada noktalandı sanırım.

Kara KitapOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 20229bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.