Ah Lennie derin yaralar açtın yüreğimde... Uzun zamandır böyle duygulandığım bir kitap olmamıştı.
Kitapta duygusal, fiziki olarak çok güçlü, manevi olarak çok yoğun duygular barındıran, çocuk kadar saf düşünen fakat çok zeki olmayan Lennie ve zeki, mantıklı, Lennie'ye kılavuzluk yapan, kurnaz George'un dostluğu yoğun bir şekilde anlatılmış. Bu dostluğun yanında ırkçılık, toprak sahibi olmanın önemi, işçi sınıfının aşağılanışı, hayalleri olan insanların diğerlerinden farkı çok güzel yansıtılmış. Kısa bir kitap olmasına rağmen toplumsal pek çok yaraya parmak basmış yazarımız.
Bu kitabı okurken aklıma hep Yeşil Yol geldi. Lennie ve John arasında benzerlik bulan tek ben miyim?
