Ama her daldığımızda
şöyle bir hesaplarken
kaç oda kaldığını ya da kaç oda geçtiğimizi,
çalar çanlar gümbür gümbür.
Hızla dalarız bir sonraki odaya.
Yetişemeyenler kaldı
her biri bir yerde,
bir daha görmedik onları.
Gitgide azalıyor oturulabilir odalar,
anılar için kalan zaman gitgide daha az.
...
Hiç olmazsa bilseydik son kapının nereye açıldığını
hep küçülürken güneşsiz, havasız odalar.
Sona yaklaştığımızın belirtisi mi yoksa? Kim bilir.
Nereden dolduruyor bu çavşır kokusu
alaca karanlığı?
Er ya da geç görünecek günün birinde
son kapı.
Er ya da geç.
Sayfa 104 - Kuçuradi Felsefe ve İnsan Hakları Vakfı, 2016Kitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.