1935 yılında, Juan Fernández balıkçıları, eğer başlıca geçim kaynakları bu olacaksa, aşırı avlanmayı önlemeleri gerektiğine karar vermiş. Müthiş bir öngörüyle hareket ederek, gelişmiş ülkelerde bilimsel balık yatağı yönetiminin benimsenmesinden onlarca yıl önce sıradışı bir yaklaşım geliştirmişler. Yılda dört ay avlanmayı kesiyor ve kabuğu 12 santimetrenin altındakiler ile yumurta taşıyan tüm dişi ıstakozları denize geri bırakıyorlar. Farkında olmasalar da sürdürülebilir balıkçılığın ilk koşulunu yazmışlar:
Yılın belli bir bölümünde, ıstakozların büyü-
mesine ve üremesine izin ver.
Ek olarak, günümüzde yenilikçi olarak kabul edilen bir yöntem de icat etmişler: Her balıkçı sualtındaki bir kayayı veya yükseltiyi kendine kerteriz alıyor ve yalnızca o civarda avlanabiliyor. Her biri, hem kişisel hem de toplumsal anlamda başarının sorumluluğunu taşıyor.
Sayfa 156Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.