- Tutamak sorunu. İnsanın bir tutamağı olmalı.
- Anlamadım.
- Tutamak sorunu dedim. Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz
bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı
mı insan yuvarlanır. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır
tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi
işine, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi
tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü
fark etmez. Kağızman köylerinden birinde bir çift öküzüne tutunan
bir adam tanıdım. Öküzleri besiliydi, pırıl pırıldı. Herkesin,
"- Veli ağanın öküzleri gibi öküz yoktur," demesini isterdi. Daha
gülünçleri de vardır. Ben, toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü,
sahteliğini, gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek
tutamağı arıyorum: Gerçek sevgiyi! Bir kadın. Birbirimize yeteceğimiz,
benimle birlik düşünen, duyan, seven bir kadın!