Sonunda ters köşe olmasam da, yazarın anlatım şeklinden olsa gerek, sıkılmadan okudum 544 sayfayı. Belirsiz olanlar içinde katili bulmaktan ziyade, işin arkasındaki nedeni öğrenmek istiyor insan. Hikayenin bazı kısımlarının gereksiz uzatıldığını düşünmedim değil okurken. Ama bitirdiğimde her şeyin yerli yerinde olduğunu anladım, hatta bittiği için biraz burukluk bile yaşadım. Çünkü yeni bir arkadaş edinmiş gibi hissediyorum; Dedektif Maeve Kerrigan! Rizzoli'den ve Gurney'den sonra 3. dedektif arkadaşım oldu kendisi (Sherlock başka bir seviyede, Poirot ile ikisini ayrı bir yerde tutuyorum). Polisiye sevenler için keyifli bir yolculuk olacağını düşünüyorum. Her ay bir Jane Casey okumaya devam. =)